στολίζω

ΝΜΑ [στόλος / στολή]

1. διακοσμώ, κοσμώ, καλλωπίζω, ντύνω με ωραία ενδύματα και κοσμήματα (α. «στολίζουν τη νύφη» β. «νέον τινὰ στολίσαντες ὡς κόρην», Τζέτζ.

γ. «τὸ ἀγαλμάτιον στολίζουσι καὶ κοσμοῡσι», Πλούτ.)

2. (το μεσοπαθ.)

στολίζομαι

α) φορώ πολυτελή ενδυμασία ή φέρω επίσημη διακόσμηση (α. «ήλθαν στολισμένες σαν πριγκιπέσσες» β. «ἐστολισμένος τὴν βασιλικὴν στολήν», ΠΔ

γ. «νῆες σημείοισιν ἐστολισμέναι», Ευρ.)

β) μτφ. φέρω, έχω ή αποκτώ κάτι το όμορφο ή καλό (α. «πολλά είναι τα προτερήματα που τόν στολίζουν» β. «με τη δική μου λεβεντιά να στολιστείς γυρεύεις;», δημ. τραγούδι

γ. «λευκὴν ἄνωθεν ἐλπίδα στολίζεται», Ανθ. Παλ.)

νεοελλ.

1. μτφ. διανθίζω («στόλισε τον λόγο του με φαιδρά ανέκδοτα»)

2. φρ. «τόν στόλισα όπως τού έπρεπε» ή «τόν στόλισα για τα καλά»

μτφ. τού τά είπα έξω απ' τα δόντια, τόν επιτίμησα, τού μίλησα με σκληρά λόγια

αρχ.

1. καταρτίζω, προετοιμάζω

2. εξοπλίζω, αρματώνω («ἐστολισμένος δορί», Ευρ.)

3. είμαι στολιστής*

4. φρ. «στολίσας νηὸς πτερά» — αφού μάζεψε τα πανιά (Ευρ.).